Stroomschema-mentaliteit en inclusie

Wat als professionals een stroomschema-mentaliteit hebben? Daarmee bedoel ik, wat als uw gesprekspartner u bevraagt met standaard vragen? Hij of zij alleen hokjes aankruist zonder dat u het idee heeft dat er werkelijk naar u geluisterd wordt? En wat als er dan een standaard resultaat uitkomt, waarop voor u cruciale beslissingen worden genomen?

Ik vind dat een zeer zorgelijke ontwikkeling en het lijkt steeds meer realiteit te worden. Een professional wordt ook niet meer aangesproken op zijn kunnen omdat hij helemaal vast zit in en aan de protocollen die hij moet volgen. Wist u dat kinderen tegenwoordig zelfs leren spellen met behulp van stroomschema’s?

Maar goed, het gaat er om dat je de stof beheerst door kennis (begrip) van de achterliggende reden om iets te doen. Zo ook met begeleiding, je zou door moeten vragen naar de werkelijke reden waarom iets gebeurt, of waar iemand tegenaan loopt (op zoek naar het obstakel), om helder te krijgen wat je moet doen. Als het gaat over professionele begeleiding dan moeten begeleiders naar mijn mening niet vervallen in handelingen, maar nu juist ook inzetten op het relationele aspect. (De presentietheorie is daarbij interessant als ook Social Role Valorization).

Werken volgens het Inclusiemodel maakt dat je echt op zoek moet naar de essentie. Je kunt via deze manier van werken interesse niet faken, deze interesse, de nieuwsgierigheid te weten wat mensen beweegt, leidt er toe dat mensen ervaren dat ze welkom zijn, dat er daadwerkelijk ruimte voor hen is. Dat is de eerste stap die gezet moet worden en waarop inclusie kan ontstaan.

Meer weten? Neem contact met mij op